Kategori YAŞAM

Belki bir adamın beş eşinden biri olmak. Yine de inadına kadın olmak. Belki de hayatında anne olmak dışında hiç kadınlığını yaşamamış olmak…

Toprak ananın son sadık çocukları Yörüklerle, gönül gönüle olmaktır. Çoban köpekleriyle şakalaşmak, kargalarla sohbet etmektir. Yaylalarda koşmak özgürce…

Ağrı Dağı’nın eteklerinde çiçek türleri arayarak geçirdiğim günler içerisinde her tepenin ardında haykırarak uçan keklikleri çok sevdim.

Birlikte oturup eski anılardan ve bunca zaman neler yaptığımızı konuştuk, uzun uzun dertleştik.

Gel beraber yaşamın tam ortasına dalalım. Tutalım yaşamın elinden. El ele, kol kola gönlümüzce yaşayalım. Sadece yaşayalım.

Genç Abdallar ve Bacılar ile ‘Deyişler ve Nefeslerle’ Anadolu’yu dolaşacağım bu akşam. Ozanlarla yeniden buluşacağım.

Oğlan çocuğu tabiatı gereği koşarak çıkmaya devam etti ve kızın elini bırakıverdi. Kız da ondan destek beklediğinden paldır küldür merdivenlerden yuvarlandı.

Kaçamıyorsak eğer bu yaşamdan; belki de evin her köşesinde hiç ışık yokmuş ya da olmamış gibi mum yakmalıyız.

İnsan olarak doğmanın değil ancak ‘İnsan olmaya gelmenin’ sırlarını vermeye, gören gözlere, ışık olmaya, hisseden yüreklere dokunmaya, gönüllere akmaya…

Barış için kanat çırpan güvercinlerdi onlar. Nifak tohumlarından bihaberdiler; sevgi, kardeşlik dolu yüreklerinde en ufak şüphe yoktu ki.