Yaşanan haksızlıklar doğaya doğru dönmeyi işaret ediyorlarsa, anlamlarındaki ağırlığı hafifletirler mi? Ya da öyle oldukları varsayılarak oluşmalarındaki anlamsızlıkları anlamlandırabilirler mi? Bazen varsayımlar, yoksayımlarımızın kaplayamadıkları alanları doldurarak, bizi rahatlatırlar mı? Ancak o zaman mı kabul edebiliriz, bize yapılanları neden hak ettiğimizi?