1937 yılında Karabük’te kurulan Demir Çelik Fabrikaları’nın temelini ‘Hitler bıyıklı’ İsmet Paşa’mız atmıştır. Oysaki bu bıyığın adı ‘badem bıyıktır’… Her ne halse… Paşa’mın mekânı cennet olsun, nur gölünde yatsın. Sayesinde yurdum insanı 73 yıldan buyana rızkını sağlıyor. ‘Bilmeyenlerin yüzüne gözüne dursun’ mu?
Yurdun her bir köşesinden gelenler evliliklerini de arada bazı bu civardan yapmışlardır. Aslında fabrika seç – beğen – al biçiminde bobstil enişte pavrukasıdır.
Fabrikanın yarattığı ekonomik, sosyal refah, kızların eş seçiminde bazı istem ve koşulları dayatmasına neden olmuştur.
‘Garta basıyomu? Pirimi de va mı? Patı patı da va mı?’ Şeklindeki istemler eniştenin primi yüksek kısımda çalışması ve motosikleti olmasını öngören alengirli fantezilerdir.
Ardından ‘dumansız baca, gayınnasuz goca; düdüklü tencere, asri pençire’ ise kaloriferli, kargır ev ile çekirdek aile oluşturma dayatmasıdır. Bu nedenle tarihi Safranbolu ev pencereleri bozularak dört köşeli olmuştur.
Pavruka özelleşti de bu koşullar tarihe karıştı. Şimdi doktara, mastır, düpleks daire, cakuzi, 4 X 4 çeker otomobil, DVD, CD ve VCD devridir. Bilmem anlatabildim mi?
Fotoğraf: İsmail Şahinbaş