Sevgili anneciğim,
Soranlara, selamlarımla başlıyorum.
Mutluluklar ülkesinden yazıyorum, bu kez.
Hem çok uzak değil, inan.
Okul zamanı yazdıklarım gibi, hasret de kokmuyor.
Biliyorum, beni bu güzel havalar mahvetti.
Biliyorum, kardeşlerim de en az benim kadar mutlu.
Yuvalarında, sıcak ve huzurlu.
Umutlarım, neşem yıllar önceki gibi hep kalbimde.
Barışık her insan gibi, en güvenli yerde…
Ben bir taneniz…
Olgunlaşmak için gereken ne varsa, hayata dair
Onların içindeyim yine…
Fırtınalar, yağmurlar, çamura batmalar
Güneşte kavrulmalar
Ömrümüz hep, mevsim mevsim.
Ayakkabıları, olmadı tüm dolabı.
Resimleri, yetmedi tüm çerçeveleri yenilemeli bazen.
Bakış açısını, kuralları değiştirebilmeli.
Affedebilmeli önce kendini,
Börekler biraz fazla yendiyse, kilolar geldiyse…
Yaratandan ötürü, sevmeli Yunus gibi…
Baharda çiçek açmak gibi,
Mart ayı yavruları gibi,
Uzak yolun yolcusu gibi
Özlemeli…
Limitsizce.
Delice,
Sevmeli,
Yenice…
Metin: Deniz Can, fotoğraf: İsmail Şahinbaş
14.03.2016