Gerze direniş kampı… Çoktan tarihe geçmiş bir mücadele bu. Gerze’ye giden her arkadaşımızdan sürekli ve heyecanla hep şu kelimeleri duyuyoruz: ‘Tam bir halk direnişi!’ Gerçek mücadele diyip duruyoruz ya, sahip olmak, ait hissetmek, hakkını aramak gibi fiiller tam da o kampta anlamlarını bulur gibi…
Köylüler imece usulü yaşıyorlar. Köyün zengini de, yoksulu da neyi varsa ortaya koymuş bu direniş için. Mesela biri çalıştığı şirketin arabasını yola koymuş blokaj olması için. Ertesi günlerde kovulmuş adam işinden. Tek umursadıkları yaşadıkları toprakları kurtarmak. Onlara göre yaşam alanları işgal edilmiş durumda.
Ailesi termik santral yanlısı olan 80 yaşında bir adam var. Mesela o amca her gün bu direnişte, elinden geleni yapıyor. Gerektiğinde çay kaynatıyor, gerektiğinde de kendini diğer köylülerle birlikte yollara atıyor.
Orada bulunan gönüllülerimizden Cengizhan bugün İstanbul’a dönmek üzere yola çıkıyor. Direniş kampından bir teyze ona yolluk hazırlamış. Sıcak poğaçalar ve börekler koymuş. ‘Ah be teyzecim direnişinin ortasında bu el emeklerini neden harcıyorsun diyip, ellerinden öpmek istedim’ diyor Cengizhan. Minneti gösterebileceğinden çok fazla.