Çorum’un İskilip İlçesi’ne 2005 yılının sonbaharında gitmiştim. Sırtçantam’ın yayın hayatına başladığı ilk zamanlardı; heyecan, tutku, varolma çabası gibi bir takım karışık duygular içerisindeydim. Çarşıda gezerken pek çok dükkâna girdim – çıktım. Çay, kahve, sohbet derken duvardaki bu ilana takıldı gözlerim. Burada yaşamın ne kadar ağır aktığını düşündüm ilk anda.
Daha sonra aklım başıma geldi. 1980’de duvara mecburi olarak asılmış bir ilanın beynimize nasıl işlediğini düşündüm. Aradan en az 25 yıl geçmişti. O ilan hala oradaydı. Dükkân çok uzun zamandır hep çalışıyordu ama dükkân sahibi o ilanı değiştirme ihtiyacı hissetmemişti bile.
İlanın tasarımı güzel olsa ‘anlarım’, üzerinde İskilip’in fotoğrafı olsa ona da ‘evet’, telefon numaraları güncel olsa ‘tamam’, ilan duvarda asılı kalabilirdi. Ama Sıkıyönetim Komutanlığı’nın mecburen astırmış olduğu bir ilan vardı duvarda.
12 Eylül Darbesi insanların beynine işlemiş. İlanda gözyaşı vardı, hüzün vardı, lanet vardı, var oğlu vardı. Orada; ‘çivisi beynimize çakılı kalmış’ duvar ilanı vardı.
Yazı ve fotoğraf: İsmail Şahinbaş