Alabildiğine beyazlığıyla burnunda sükun ve huzur tütenler için son derece özlenen bir kış vakti… Karlı dağların eteğinden, engin ovaların, kuytu ormanların ve buza çalmış suların hemen ötesinden kıvrılıp da yüzlerce kilometre boyunca uzayıp giden emektar demiryolları üzerinde Anadolu’nun bir ucundan diğer ucuna onlarca yolcusuyla yol alıyor ve tabii ki yolcularına eşsiz güzelliklere bezeli bir serüven sunuyor yine Doğu Ekspresi…
Demir ve düdük sesinin harmanlandığı Doğu Ekspresi’nin ezgisi o soğuk kış vakti bacaları tüten küçük kentlerde ve köylerde yankılanırken belki biraz da hüzün kaplıyor atmosferi…
Ne de olsa çokça zaman geçti, biraz teknolojik rahatlığın keyfinden ve belki biraz da tarihe olan sahipsizlikten pek çoklarınca yavaş yavaş unutulup gitti uzun tren seyahatleri… Oysa bu coğrafyanın huzur verici güzelliklerini başka hangi seyahat aracı böylesine derinlemesine yansıtabilir ve başka hangi seyahat aracında Anadolu nam, kültür mozaiğinden süzülen insanlar alemi keşfedilebilir ki?
Öyleyse böylesi bir keşfi özleyenler ve bu özlemle Anadolu coğrafyasının huzurlu atmosferini solumak isteyenler için modern zamandan bağımsızlaşmaya muktedir yolcularını bekliyor Doğu Ekspresi…
Ne de olsa Doğu Ekspresi’nde zaman durur, o vakit Anadolu konuşur…
Yazı ve fotoğraf: Türker Adakale