Seçim hengâmesinin arasında bir film geldi, geçti, kimse duymadı. Bir haftalığına getirilen film, dört günde geri gitmek zorunda kaldı. Duyar duymaz, arkadaşımla birlikte izlemeye koştuk, salonda yalnızca biz vardık. Bu denli önemli bir filmin iki izleyicisinin olması, bizi hem üzdü, hem de telaşlandırdı. Telaşımız “Demek ki, halkta farkındalık yaratılamamış, bu sistemi yeterince sorgulamaya başlamamış” diye düşünmemizdendi.
