Uludağ Milli Parkı sucul ekosistemi akarsu ve durgun su olmak üzere iki ekosistemle temsil edilmektedir.Yeraltı suları tarafından desteklenen akarsu ekosistemleri olan daimi dereler, milli park içerisinde Çobankaya, Sarıalan, Kirazlı ve Gülpınar derelerinin oluşturduğu ekosistemlerdir. Her mevsim su tutan dereler olmaları sebebiyle sucul canlı sistemi (balıklar, planktonlar ve bentik) açısından önemlidirler.
Yeraltı suları tarafından desteklenmeyen mevsimlik dereler ise eriyen kar ve yağmur sularının drene edildiği doğal sistemlerdir. Ancak yoğun yağış veya erime sonrasında su tutan dere yatakları olmalarından dolayı sucul canlı sistemi açısından önemli olarak nitelendirilebilecek bir özelliğe sahip değildirler.
Durgun su ekosistemleri, milli park içerisinde 2 bin metrenin üzerinde, oteller kesimi ile zirve arasında, kuzeybatı – güneydoğu doğrultusunda dizilmiş, kraterlerin ve buzul aşındırması sonucu oluşan çukurların sularla dolması sonucu oluşmuş Çayırlı, Koğuk, Buzlu, Kilimli, Kara, Aynalı ve Heybeli buzul göllerinin oluşturduğu ekosistemlerdir. Milli park içerisinde toplam 9 hektar (% 0,1) alan kaplayan buzul gölleri, birçok canlı için sınırlayıcı fiziksel ve kimyasal koşullara sahiptir. Yaz aylarında dahi çok soğuk olmaları, sıcaklığa toleransı olmayan canlıların barınmasına engel oluşturmaktadır.
Uludağ’daki sucul ekosistemlerden dereler ve göller, Bursa Ovası’na hayat vermenin yanında Uludağ’a ayrı bir güzellik katmaktadır. Tüm canlıların yaşamaları için gerekli olan iki önemli kaynaktan biri su diğeri ise oksijendir. Bu da Uludağ’daki su kaynaklarının önemini ve değerini birkaç kat daha arttırmaktadır.
Hasan Ören
20.11.2013