‘Yaşadığın her şey seni şu ana hazırlayan bir süreçtir.’
Araba toz kaldırarak ilerliyor, benim için ‘değişik’ bir yaşamın arkasından. Aklımda en çok kalan, kadınların bakışları oldu; özlem dolu; içlerinde kalan her bir duygunun, isteğin bastırılmış halini yansıtan. Bir yaşamları yoktu. Yaşamlarının içi törelerle, olması gerekenlerle, görevlerle doldurulmuştu ve erkeğin kararlarının dümeninde akıyordu. Erkeğin dünyasında salt ‘cinsel obje’ olarak vardılar. Ve çoğu bunu fark edemeden yaşayıp gidiyordu, fark edenlerse içindeki sesi bastırıyor, duymazdan geliyordu. Ve o ses bazen bir gözyaşı ile dışa vuruyordu.