Maçka’dan Sümela’ya doğru bir yol gider. Dağlardan, tepelerden, yalçın kayalıklardan…
Yaylalardan, yayla evlerinden, çiğdemlerden, likapalıklardan. İlkbahar, sonbahar yürürken çiğdemlere basamaya kıyamazsın. Yazın her yan çiçek, zaten yere basamazsın.
Seslikaya’ya seslenirsin, Seslikaya’da sana seslenir. Bağırırsın bağırır, çağırırsın çağırır. Ne verirsen onu alırsın.
Kofrakol’dan Sümela’yı kuşbakışı görürsün, ruhuna hapsettiğin tüm kuşlar uçmak ister, tutamazsın.
Bir an sisli olur manastır, bir an güneş açar, bir dakika sonra yağmurda ıslanırsın.
Bir dağın sırtındasın, bıçak gibi bir sırt. İnce bir patika orman içinde. Yöre halkının yüzlerce yıldır geçtiği bu yolda sen kendi keşfini yaşarsın.
Ne hava soğur, ne acıkılır, ne de yorulunur. Ruhun doyar, gözünü bu yolda asla doyuramazsın.
Bir yanda Galyan, öbür yanda Meryemana, her yan bulutdenizi.
Yükseklerde Sümela’ya doğru yolcusun, bu yolda yürümek insanın ömrünü uzatır…
İsmail Şahinbaş