Ve evdeyim… İki günlük maceramın ardından ayaklarımın altında su toplamış alanların sızısına eşlik eden diz ve bel eklemlerimdeki ağrılara rağmen bilgisayarımın başına geçip, fotoğrafları izlemeye başladığımda, dün gece nihayet rahat yatağımdaki bedenimden gelen çığlıkları tamamen unuttum desem yeridir. Aylardır yapmak isteyip de, bir türlü yapamadığım Gökçeova Gölü – Kartal Gölü geçişi fikri ciddi ciddi oluştuğunda heyecanımı dizginlerken yaşadığım sabırsızlığın sonunda bugün, çalışma odamda, geride bıraktığımız iki çok uzun günün fiziki darbelerine karşın keyifle klavyemi okşuyorum. Çünkü Gökçeova ve Kartal gölleri geçişini yazıyorum. Yanı başımızdaki gizli cennetin keşfini hikâyeme döküyorum.
