Burası Tebriz gibi değil, pek Türkçe konuşana rastlamadım. Adresi bulmakta zorlanınca da telefon ettim ve tarif üzerine yeri kolayca buldum. Geldiğim yer bir halıcı dükkânı. Ramazan ayı olmasına rağmen hemen bana bir çay söylediler. Biraz sohbetten sonra ailenin beni yemeğe davet ettiğini öğrendim. Nezaket gereği mahcup mahcup kabul ettim. Birlikte çıktık, bir saate yakın bir yoldan sonra, işte yine şaşaalı bir evdeydim.
