Türkiye Yem Sanayicileri Birliği Derneği İktisadi İşletmesi ile Beyaz Et Sanayicileri ve Damızlıkçıları Birliği Derneği İktisadi İşletmesi (BESD – BİR) tarafından yem amaçlı ithalatı talep edilen GDO’lu 3 kolza ve 1 şeker pancarı çeşidi ile ilgili olarak hazırlanan bilimsel komite raporları 21 Eylül / 12 Ekim 2012 tarihleri arasında Türkiye Biyogüvenlik Bilgi Değişim Mekanizması vasıtasıyla halkın görüşüne sunulmuştur.
Her ne kadar yem amaçlı bir başvuru yapılmış da olsa, dünyadaki örnekler GDO’ların sınırdan içeri girdikten sonra çevreye yayılmasının durdurulamadığını göstermektedir.
İsviçre’de GDO’lu kolza tarımı ve ithalatı yasak olmasına karşın, 2011 – 2012 yıllarını kapsayan bir çalışma, bu ülkede GDO’lu kolzanın çevreye yayılmasının önlenemediğini göstermektedir. GDO’lu kolzanın transit taşımacılığının yapıldığı demiryolu hattı boyunca kendiliğinden yetişen kolzalardan alınan 2.403 numunenin 50 tanesinin GDO’lu olduğu tespit edilmiştir.
Japon araştırmacıların 2005 yılında gerçekleştirdikleri incelemelerde, o dönemde kolza tarımı yapılmamasına rağmen, uluslararası ticaret yapılan limanların çevresindeki kırsal alanda GDO’lu kolzaların varlığını tespit etmişlerdir. Japonya o zamandan beri GDO’lu kolzalarını yok etmeye çalışmaktadır. Çiftçi yetiştirmekte olduğu turp, brokoli, hardal ve GDO’suz kolzasına GDO’lu kolzadan genetik bulaşıklık olabileceği korkusu ile tarım yapmaktadır.
İsveç’te yapılan bir çalışma, GDO’lu kolza tohumlarının çevreye yayılmaları halinde 10 yıl süreyle canlılıklarını devam ettirebildiklerini ve uygun bir ortam bulduklarında çimlenebildiklerini göstermiştir.
Halkın görüşüne açılan bilimsel komite raporlarında da belirtildiği üzere kolza yabancı döllenme özelliği olan bir bitkidir. Pek çok araştırma, Kuzey Amerika`da GDO’lu kolza taşıyan araçlardan saçılan tohumların karayolları boyunca yol kenarlarında geliştiklerini göstermektedir. Bu tür GDO’lu ürünler adeta bir GDO havuzu durumundadır ve gerek GDO’suz kolzalarda gerekse yabani akrabalarında gen kaçışı yoluyla bulaşıklık oluşturduğundan biyolojik çeşitlilik bundan olumsuz etkilenmektedir.
Yukarıdaki örneklerde net bir şekilde görüldüğü üzere bir ülkeye GDO’lu kolza ister denizyolu isterse de karayolu veya demiryolu vasıtasıyla girsin gen kaçışı ve bulaşıklık kaçınılmazdır. Yabancı ot ilacına dayanıklılık geni içeren bu kolzaları tarım ilacı kullanarak ortadan kaldırmak mümkün olamayacak, günümüzde kullanımı yasaklanmış çok daha zehirli tarım ilaçları kullanılmak zorunda kalınacak, bu da canlı yaşamı ve doğa üzerinde geri dönüşü olmayacak tahribatlara yol açacaktır.
Biyolojik çeşitliliği zengin ülkemize GDO’lu kolza hiçbir şekilde sokulmamalıdır
Şeker ihtiyacımızın üzerinde şeker pancarı üretildiği gerekçesiyle ülkemizde 2001 yılında Şeker Yasası yürürlüğe girmiştir. Bu çerçevede 1998 yılında 5 milyon hektar olan şeker pancarı ekim alanımız günümüzde 2,9 milyon hektara kadar düşmüştür. 1998 yılında şeker pancarı üretimimiz 22 milyon ton iken, yasa sonrasında 12 milyon tona gerilemiş, günümüzde ise daha yeni 16 milyon ton düzeyine ulaşabilmiştir. Diğer yandan şeker fabrikalarımız birbiri ardına özelleştirilmekte, şeker üretimimiz sağlık açısından son derece tartışmalı olan mısırdan üretilen Nişasta Bazlı Şeker’e (NBŞ) kaydırılmaktadır.
Durum böyle iken daha önce gıda amaçlı, şimdi de yem amaçlı GDO’lu şeker pancarı ithalat talebinin mantığını anlayabilmek mümkün değildir. Ülkemiz kendi şeker pancarı ihtiyacını karşılayabilecek potansiyele sahiptir. GDO’suz şeker pancarı üretimi yasa ile sınırlanan bir ülkede GDO’lu şeker pancarı ithalatının talep edilmesi, tarım politikasında gelinen başarısızlığın önemli bir göstergesidir.
GDO’lu şeker pancarı ülkemize hiçbir şekilde sokulmamalıdır
Son derece duyarlı ve titiz bir şekilde hazırlanmış bilimsel komite raporlarına Biyogüvenlik Kurulumuzun da aynı duyarlılıkla yanaşmasını bekliyor, GDO’lu 3 kolza ve 1 şeker pancarına olumsuz görüş verilerek, GDO ile mücadele noktasında önemli bir adım daha atılacağına inanıyoruz.
GDO’ya Hayır Platformu
