Serçeler çocukluk yıllarının ilk anılarında yer alan kuşlardır. Yaşını almış her çocuğun parkta, sokakta kuşların ardı sıra koşmuşluğu vardır. Gelişen uygarlıkla beraber insana yanaşmış ve onunla beraber var olmayı öğrenmiştir. Ev hayvanı değildir, yabanidir. Ama yuvasını evlerimizdeki deliklere yapar, yuvamızı paylaşır. Çayımızın yanında ısırık aldığımız simitten düşen kırıntıları toplar, ekmeğimizi paylaşır.
Dünyanın bir çok yanında büyük şehir insanları bugün yalnız kalmaktan şikâyet ediyor. Şehirde sosyal bağlarımızın zayıflamasına paralel serçeler de artık kentleri terk ediyor. Dünyadaki birçok canlı gibi serçe de artık azalan bir tür. Neden azaldığı tam olarak bilinmemekle beraber çeşitli sebepler, teoriler var. Mesela insan yapılarının artık onlara yeterince yuva yeri sunmaması, yavrularını besleyecek kadar böcek bulamamaları hatta cep telefonu baz istasyonlarından kaynaklanan mikro dalga kirliliği bunlardan bazıları. Ama bir gerçek var, yayılım alanları her geçen gün daralıyor.
Bu tükenişi hatırlamak ve insanlığa duyurmak için her yıl, 20 Mart’ı ‘dünya serçe günü’ olarak kutluyoruz. Çevremizdekilere kadim dostumuz serçelerin bile zor günler geçirdiğini anlatıyoruz. Zira serçelerin yer almadığı gelecek ne kadar uygar olabilir? Serçeler ve diğer tüm canlıların yaşam hakkı, hepimizin hakkı!
Süreyya İsfendiyaroğlu, Doğa Derneği Bilim Koordinatörü