Güz gelince, her şey rengini değiştiriyor. Ağaçların yaprakları giderayak olanca güzelliğini bize sunuyor, sanki yeni doğuyormuş gibi ölürken de süsleniyor. Güneş her işi bırakıp bulutları renkten renge boyuyor. Gökyüzünün maviliği ise görülmemiş durulukta. Hele bunları bir de Elmalı ‘Bağbozumu’nda izlerseniz, Likya’da yaşadığınızı sanır, ekmeğinizi şaraba batırmadan yiyemezsiniz, şarabın adı da ‘Likya Şarapları’ ise, çoktan tarihe doğru yolculuğa çıkmışsınızdır.
Eylülün sonuna geldik, havalar ılıdı, geceler serinledi, okullar açıldı. Daha ilk günden veliler, öğrenciler şaşkın, öğretmenler yorgun. Oysa hep birlikte coşkulu, heyecanlı olmamız gerekmez mi?
Bu hafta her zamankinden daha telaşlı geçti. İnsanların birbiriyle konuşacak, tartışacak, dalaşacak konuları vardı, Referandum. Halk anlamını daha yeni öğrendi. Her ne denli halka ‘Evet, hayır, boykot’ diye tercihler sunulsa da, içeriğinden çoğu habersizdi.
Yazın sonuna geldik, aslında bitirdik, ama söz konusu Antalya olunca, Eylül her ne kadar güz ayı olsa da, yazın en güzel zamanıdır. Havanın sıcaklığı dayanılır bir hal almıştır. Nem büyük oranda rüzgâra kapılmıştır, güneş ısıtır, ama yakmaz. Tam deniz zamanı, Antalya zamanıdır. İşte böylesi bir günde, Pazar gün ANSAN’ın salonunda acının paneli vardı.
Mine çiçeği, birçok küçük çiçeğe verilen bir addır. Latince adı, verbena officinalistir. ‘Söz veya kelime’ anlamına gelir. 250 Türü vardır. Asıl vatanı Akdeniz’dir ama dünyanın her yerinde yetişir. Asıl mine çiçeği ise, doğada kendi kendine yetişen, baharın ilk açan çiçeklerinden olan minik çiçekli bir örtücü bitkidir. Çimen gibi toprağı örten kısacık boylu, mavi, kiremit rengi, sarı, beyaz, pembe çiçekler açan bir bitki.
Deniz mevsimi gelince, Antalyalıların uzaklardan gelen konukları olur. Benim de öyle. Çoğu özlemden olsa da denizin rolü önemlidir. Onun sayesinde sevdiklerimize kavuşuruz. Onların kalabildiği sürece birlikte denize gideriz, ya da gitmek isteriz. Konyaltı’nda oturanların bu anlamda daha şanslı olduğu düşünülür.
Sağlıklı bir yaşam sürebilmek, bu zamanda epeyce zor olsa da, ‘İnsan bilinci kadar sağlıklı, bilinci kadar sağlıksız olurmuş.’ Bugünlerde moda tümce ‘Sağlıklı yaşam.’
Bir haftalığına, işleri yüzüstü bırakarak, yaylaya kaçıverdim. Çocukluğumda annem bize kızınca “Gönlümün ne yaylasını bildiniz, ne sahilini” derdi. ‘Yayla’ sözcüğünü olumlu anlamda kullanırdı. Ferahlık, serinlik, neşe anlamında. Bu sıcaklarda 1.800 metreye çıkınca daha iyi anladım annemin gönlünün yaylasını.
Başbakan, geçtiğimiz hafta, kadın STK’larıyla toplantı yaptı. Kadınları dikkatle dinledi ve her türlü öneriyi reddetti. Toplantı yedi saat sürdü. Kadınların sorularına sert, soğuk ve kesin yanıtlar verdi. Kadınlar, barışçıl, kapsayıcı bir üst dil yaratmanın gereğine işaret ettiklerinde de ‘uysal koyun olmadığını, tokat için öbür yanağını çevirmeyeceğini, sultanlarında çevirmediği’ örneğiyle yanıtladı. Kadınlar barışa vurgu yaparken, o “Tüm ülkelere yerli silah sanayi gerek” dedi.
Bütün okullar uzun bir dinlenceye girdi. Öğrencilerin ve öğretmenlerin bütün yıl boyunca düşünü kurduğu, hesabını yaptığı dinlence, neredeyse zamanının yarısını bitiriyor. Hoş günler çabuk geçer. Antalya’da yaşayanlar şanslı, çok masraf etmeden, evinden tek taşıtla denize girebilmesi mümkün. Elbette dinlencede değişiklik düşünülürse, biraz uzaklaşmak gerekir. Zaten tatilin amacı da budur; değişiklik. İnsanın kendini yeniden üretmesini sağlar.
