İnsan; hem içinde, hem de dışında arar durur. Bu varoluşsal bir esintidir. Esinti; tutunmaktan yorgun düşmüş bir yaprağı savurduğu gibi, insanı da savurur.
Bu savrulmaya karşı insan, bilme edimiyle karşı durur. Derelere, gücünün ve bilgisinin yettiği her şeye karşı durur. Engel olan dağsa, onu da deler durur. Her şeyin kestirmesini bulur.
Dış dünyada bildiği yol, en kestirme yoldur. Peki ya iç dünyamızda, bildiğimiz yol en kısa yol mudur?
Metin: Tekin Ateş
Fotoğraf: Kazdağları / Mehmet Kıran