Çocukluğumda haber ve türkü dinlemek için açılan Phılıps marka radyodan yanık sesli birinin türkü söylediğini hatırlarım da söyleyenin Aşık Veysel olduğunu pek hatırlamam. Aşık Veysel’i ömrüm boyunca unutmamama neden olayı Mudurnu’da ortaokul birinci sınıfa başladığım zaman yaşadım.
21 Mart 1973 Pazartesi sabahı okula gelirken bahçeye yaklaşmadan direkte takılı duran bayrağın yarıya kadar çekilmiş olduğunu gördüm. Sabah bahçede yapılan törende Aşık Veysel’in vefat ettiğine dair bir konuşma yapılıp yapılmadığını hatırlamıyorum.
Tören bittikten sonra ders için sınıflarımıza girdik. Az sonra da dönemin efsane öğretmenlerinden Mustafa İkiz Hoca bizim sınıfa derse geldi. Günün dersle ilgili kısmına geçmeden sınıfa Aşık Veysel’in hayatını ve türkülerini anlatmaya başladı. Öğretmenimiz konuşmasına devam ederken gözlerinden yaş akmaya başladı o zaman ki yaşıma göre ‘kocaman’ öğretmenin gözyaşı dökmesini, sanata, sanatçıya verdiği değer olarak anlayamadığımdan, oturduğum sıranın yanındaki soba odunlarından birini ayağımın altına alarak sıraların arasından öne doğru yuvarladım.
Öğretmenim bu durumu fark ederek, yanında oturduğum sobanın yanını işaret ederek güzel bir soba odunuyla yanına çağırdı. Sınıfı boydan boya kat ederek yanına vardım. Okulda öğretmenlerim boyumun uzunluğundan ya da tembelliğimden her zaman sınıfın son sırasına oturturlardı. Elimdeki odunu beğenmemiş olacak ki tekrar odunların olduğu yeri tarif etti, ben de kendimce ‘münasip’ daha ince bir odunla tekrar yanına gittim. Bundan sonrasına dair hatırladığım şey ise; Aşık Veysel’i anarken öğretmenimin döktüğü bir iki damla gözyaşına karşılık bende ömrüm boyunca her anmaya yetecek kadar gözyaşı döktüğümdür.
Aşık Veysel’in de müzik öğretmenliği yaptığı Köy Enstitüleri’nde okumuş olanlarla yaptığım söyleşilerde ona dair çok anılar dinledim. Koca Veysel gibi nice değerler yetiştirmiş Anadolu coğrafyasından yetişen insanların yaşarken kıymetlerini ve sanatsal değerlerini anlayabilseydik bu gün daha çok okuyan, üreten, bilim ve teknolojide insanlığa mal olmuş icatlar yapabilirdik.
20 Mart 2011