Adanın ortasında, surların dibindeyim. ‘Fareli Köyün Kavalcısı’ gibi peşime takılmış bir köpek var. Anadolu’da pek çok köpeğin olduğu gibi ben de bu köpeğin ismini ‘Karabaş’ koydum. Bu süt beyaz köpek, ‘Karabaş’ deyince de bakıyor nedense.
Hafta içi gezmenin huzuru bir başka oluyor. Burada yaşayanlar rutin telaşlarında. Martılar her gün aynı çığlıklarla ilerliyor. İçimde özgürlük ve huzur, gökyüzünde yakmayan bir güneş ve fotoğraf tutkum…
Ara sıra güneşin önüne bir bulut geçiyor, o an bende geçmişe dalıyorum… Karşımda birden nazlı bir kız belirdi. ‘Çiçek alır mısın’ dedi. Ama üzerimde 1 lira bile yoktu. Alamadım, üzüldüm.
Güneş buluttan kurtuldu, yüreğimdeki fırtına dindi, Orhan Veli’nin bir şiirinde yazdığı gibi; ‘Beni bu güzel havalar mahvetti.’