Şu hayata bir imza atamaz isek ne anladım ben bu işten. Güçlü bir imzaya, yeri yerinden oynatmaya gerek yok; kokumuzu bırakalım yeter. Ağırlığımızın bir kokusu olsun, farklı bir bakış açısı, hayatın derdinden anlayış ve hatta ‘hayat denen arkadaşımız’ bir dert ortağına ihtiyaç duyduğunda bir rakı – balık yapıp demlenip iki sohbet edecek kadar farklı bakmak lazım. Hayatların / hayatımızın da dertleşmeye ihtiyacı olur ki nefes alıp, boşalıp yoluna devam etsin. Sonuçta o da bir canlı : )
