Her ne kadar dönmek istemesem de bildiğim yaşama, şartlanmalara, tanıdık simalara sanki artık dönme zamanı gelmişti. Süheyla’ya, Abdi Bey amcaya, Sağlar’a ve Masood’a hoşça kal deme vakti de gelip çatmıştı. Ruhumda izler silinmemek, kaybolmamak üzere yerleşirken, kendi yaşamım ve diğer insanların yaşamı üzerine değerlendirmeler sunan yolculuğum, bana verdiği mesajı sonlandırmak üzereydi. Bu benim son gecemdi…
